Naamgeving en namen
Zoals algemeen bekend is het in Japan gebruikelijk om eerst de achternaam op te geven en daarna de voornaam. Zoals in veel (ook westerse) landen kende men aanvankelijk helemaal geen achternamen, maar gebruikte men hier de namen van de clans waartoe men behoorde. Dit gecombineerd met de functie gaf een persoon aan. Later, ongeveer in de Heian periode, begonnen belangrijke families, waaronder keizers, eigen namen aan te nemen, veelal genoemd naar plaatsnamen, zoals de Fujiwara familie. Dit werd dan gecombineerd met de voornaam, bijv. Fujiwara Muchimaro. Gewone burgers hadden geen achternaam, maar werden met de voornaam genoemd, dit eventueel aangevuld met de vadersnaam, dorp of beroep. Men hield ook niet zo van het gebruik van namen omdat men min of meer geloofde dat als men iemands naam wist, men dan ook zijn lot in handen hand. Pas ten tijde van de Meiji restauratie (1868) werd een familienaam verplicht en moest men een naam gaan bedenken. Vaak werden de namen uit de natuur gehaald, als bijv. Yamaguchi (bergmond) en de meeste namen bestaan uit twee kanji. Hierdoor zijn er bepaalde. namen die veel voorkomen, zoals Suzuki, Watanabe, Matsumoto of Tanaka.
Het geven van voornamen aan kinderen is over het algemeen niet zo simpel als bij ons,
hoewel ook in dit geval de huidige generaties daar soms wat makkelijker mee omgaan. Wij
kiezen voor een leuk klinkende naam of een naam die ons aanstaat, de achterliggende
betekenis van een naam interesseert ons niet, die weten we niet eens. In Japan kiest men
ook voor een leuk klinkende naam, die net als de familienaam meestal uit twee kanji
bestaat, maar daarbij moeten de kanji ook nog een positieve of leuke betekenis hebben, die
voor jongens vaak weer anders is dan voor meisjes, zodat lang niet alle kanji of
combinaties van kanji in aanmerking komen. Daarnaast tellen veel ouders ook nog het aantal
streepjes waaruit de twee kanji bestaan. Dan is het totaal aantal streepjes van belang en
de verhouding van de streepjes van de twee kanji. Als dit aantal en de verhouding niet
gunstig lijkt wordt een andere naam met andere kanji gekozen. Sommige aantallen streepjes
en verhoudingen worden als ongunstig gezien.
Aan veel voornamen is het geslacht te zien. Veel meisjesnamen eindigen op -ko, -e, -yo of
mi. Tot ongeveer 30 jaar geleden was met name -ko zeer populair, zoals Yukiko. Men zegt
wel dat men dus aan de naam met -ko kan zien dat de betreffende dame ouder is dan 30 jaar.
Jongensnamen eindigen vaak op -shi, -ya, -o of -ro, zoals bijv. Ichiro.
